DT News - Greece - Η αναζήτηση της επιστημονικής αλήθειας: Μια ματιά στις αιτίες των συγκλεισιακών ανωμαλιών.

Dr. R.Wijey, BOralH, Grad Dip Dent

Δευ. 18 Νοεμβρίου 2013

Η συζήτηση σχετικά με τις αιτίες των ανωμαλιών σύγκλεισης έχει ξεκινήσει από τη γένεση της Ορθοδοντικής, έχει όμως καταλήξει κάπου; Διάφοροι ερευνητές έχουν υποστηρίξει την επίδραση τόσο των περιβαλλοντικών όσο και των γενετικών παραγόντων στο πρόβλημα. Η συνήθης λογική αφορά την επιρροή στην θέση των δοντιών περισσότερο από το περιβάλλον και τη σκελετική ανάπτυξη και σε μικρότερο βαθμό γενετικά.

Γενετικοί παράγοντες
Σε μία μελέτη του 2003 υποστηρίζεται πως οι γενετικοί παράγοντες είναι σημαντικοί στις ανωμαλίες σύγκλεισης, παρουσιάζοντας έναν αριθμό μελετών σε δίδυμα. Ωστόσο, οι γενετικές συσχετίσεις συγγενών είναι εσφαλμένες επειδή δε λαμβάνουν υπόψη την επίδραση του κοινού περιβάλλοντος.
Πάντως, ορισμένα χαρακτηριστικά φαίνεται πως είναι κοινά μεταξύ μελών μίας οικογένειας και μία πιθανή εξήγηση είναι πως όλα τα ζώα φαίνεται πως κληρονομούν ορισμένες μυϊκές λειτουργίες. Σε μία άλλη μελέτη περιγράφεται το τελετουργικό ζευγαρώματος ενός είδους ψαριού, υποστηρίζοντας πως η μορφή και η ακολουθία αυτών των κινήσεων αποτελούν τόσο κληρονομικό χαρακτηριστικό όσο και χαρακτηριστικό του σώματος του συγκεκριμένου ψαριού.
Επιδημιολογικές μελέτες ανωμαλιών σύγκλεισης δείχνουν πως δεν ακολουθούν τους νόμους του Μέντελ όσον αφορά την κληρονομικότητα. Σε μία μελέτη παρουσιάζεται το παράδειγμα της δρεπανοκυτταρικής αναιμίας, που παρέχει σχεδόν ανοσία στην ελονοσία. Είναι ενδημική σε πληθυσμούς όπου αποτελεί χαρακτηριστικό επιβίωσης και εμφανίζει μία προοδευτικά οικογενειακή και γεωγραφική κατανομή.
Η ανωμαλία σύγκλεισης, ωστόσο, εμφανίζει προοδευτική κατανομή, με κάθε συνδυασμό να εμφανίζεται σε κάθε μέρος του πλανήτη. Μία εξελικτική μεταβολή αυτού του μεγέθους θα απαιτούσε επίσης εκατομμύρια χρόνια, όχι μία γενιά και επίσης ποιο είναι το γενετικό πλεονέκτημα των ανωμαλιών σύγκλεισης για αυτήν την υποτιθέμενη εξελικτική μεταβολή;
Σίγουρα υπάρχει ένα στοιχείο παραλογισμού στο γενετικό μοντέλο για την αιτιολογία των ανωμαλιών σύγκλεισης, αλλά ποια είναι η απάντηση;

Περιβαλλοντικοί παράγοντες
Τα στοιχεία των περιβαλλοντικών αιτίων είναι εκπληκτικά. Σε μία μελέτη συγκρίθηκαν τα κρανία από άνδρες αυστριακούς από το 19ο αιώνα με τους σύγχρονους, και βρέθηκε πως η αλλαγή στη διατροφή εξασφάλιζε την εμφάνιση σημαντικά υψηλότερων ποσοστών ανωμαλιών σύγκλεισης.
Σε μία άλλη μελέτη αναφέρεται πως οι ανωμαλίες σύγκλεισης ήταν σημαντικά σοβαρότερη σε παιδιά από την Κίνα που γεννήθηκαν στη Μ. Βρετανία σε σχέση με τους μετανάστες γονείς, που μεγάλωσαν σε λιγότερο ανεπτυγμένες περιοχές. Επειδή οι γενετικοί παράγοντες παρέμειναν αμετάβλητοι, οι ανωμαλίες σύγκλεισης των απογόνων αποδόθηκαν στη διατροφή, την πρώιμη απώλεια νεογιλών δοντιών από τερηδόνα και τη στοματική αναπνοή.
Σε άλλη μελέτη βρέθηκε πως μία μαλακή διατροφή αυξάνει σημαντικά τις σκελετικές και συγκλεισιακές ανωμαλίες σε ποντικούς, πιθήκους και πρωτεύοντα.
Αυτό οφείλεται πιθανότατα στο χαμηλότερο μυϊκό τόνο των μυών της μάσησης, με συνέπεια αντιδραστική υπερδραστηριότητα στους μύες προσωπικής έκφρασης.
Πιθανόν πιο αποκαλυπτικά είναι τα ευρήματα του Harvold από σειρά πειραμάτων σε πρωτεύοντα στα οποία η προκληθείσα στοματική αναπνοή οδήγησε σε μεγάλο εύρος ανωμαλιών σύγκλεισης αλλά όλες οι περιπτώσεις περιελάμβαναν αυξημένο ύψος προσώπου, πιο άκαμπη θέση της κάτω γνάθου και μεγαλύτερη γωνία της κάτω γνάθου-εν συντομία, σκελετικές και οδοντικές ανωμαλίες. Το συμπέρασμα των ερευνών ήταν πως η στοματική αναπνοή αποτελούσε αιτιολογικό παράγοντα, αλλά η αποκλίνουσα μυϊκή λειτουργία προκαλεί άμεσα την αναπτυξιακή ανωμαλία.
Η βαρύτητα των στοιχείων, είτε από γενετικούς είτε από περιβαλλοντικούς παράγοντες, φαίνεται πως συνάδει με τη μυϊκή δυσλειτουργία ως αιτιολογικό παράγοντα των ανωμαλιών σύγκλεισης.
Η υφή και η διατροφική αξία των τροφών έχει αποδειχθεί πως επηρεάζουν το μυϊκό τόνο των μυών του προσώπου, η στοματική αναπνοή προξενεί αποκλίνουσα μυϊκή επιστράτευση και ακόμη και από γενετικής άποψης, το ζωικό βασίλειο εμφανίζει αξιοσημείωτη τάση για κληρονομικότητα της μυϊκής λειτουργίας(και δυσλειτουργίας).
Ο P.R.Beggs το 1954 υποστήριξε πως η απουσία τροφών που προκαλούν τρίξιμο των δοντιών στη σύγχρονη διατροφή οδηγεί σε μικρότερη όμορη αποτριβή και κατά συνέπεια μεγαλύτερο οδοντικό συνωστισμό.
Παρόλο που πίστευε πως αυτός ο περιβαλλοντικός παράγοντας προκαλούσε οδοντικό συνωστισμό, η θεωρία του στηριζόταν στην άποψη πως η σκελετική μορφολογία κληρονομείται και δεν τροποποιείται.
Σύγχρονες μελέτες, ωστόσο, απορρίπτουν αυτή την έρευνα και αναγνωρίζουν πως τα στοιχεία του Begg καθιστούν αυτήν την θεωρία πλεονάζουσα επειδή τόσο ο συνωστισμός όσο και η αποτριβή αυξάνονται με την πάροδο της ηλικίας.
Παρά την απόρριψή της, η εκτίμηση του Begg λειτουργεί ακόμη ως η λογική και η αιτιολόγηση για τους ορθοδοντικούς για τη βράχυνση του οδοντικού τόξου μέσω των εξαγωγών.