DT News - Greece - Οι συγκλεισιακές ανωμαλίες επηρεάζουν τη στάση του σώματος και την ισορροπία

Dental Tribune Greece

Τετ. 26 Απριλίου 2017

Τα τελευταία χρόνια, υπάρχει αυξημένο ιατρικό ενδιαφέρον στην ορθοδοντική θεραπεία δοντιών για να αντιμετωπιστούν τα κενά διαστήματα ή ο συνωστισμός των δοντιών και να προληφθούν προβλήματα όπως πόνοι στις γνάθους

Δύο μελέτες, που πραγματοποιήθηκαν από Ισπανούς και Αυστριακούς ερευνητές, προσφέρουν επιστημονικές αποδείξεις που σχετίζονται με τον έλεγχο της στάσης του σώματος και την ισορροπία.
Οι μελέτες, που πραγματοποιήθηκαν σε συνεργασία των τμημάτων Κυτταρικής Βιολογίας, Φυσιολογίας και Ανοσολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης και του Τμήματος Αθλητικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Ίνσμπρουκ, βρήκαν συσχέτιση μεταξύ ανωμαλιών σύγκλεισης και ελέγχου της στάσης του σώματος. Και οι δύο μελέτες προσφέρουν καταληκτικά δεδομένα που δείχνουν πως ο έλεγχος της στάσης του σώματος βελτιώνεται-τόσο σε στατική όσο και σε δυναμική ισορροπία-όταν διορθώνονται διάφορες ανωμαλίες σύγκλεισης με την τοποθέτηση της γνάθου σε ουδέτερη θέση.
Στην πρώτη μελέτη λήφθηκε υπόψη ο τύπος της οδοντικής σύγκλεισης και αν είχε προηγηθεί ορθοδοντική θεραπεία. Τα αποτελέσματα έδειξαν πως οι αλλαγές στην ορθοδοντική διευθέτηση των δοντιών σχετιζόταν με χειρότερο έλεγχο της στατικής ισορροπίας.
Η δεύτερη μελέτη εκτίμησε τον τύπο της οδοντικής σύγκλεισης, τον έλεγχο της στάσης του σώματος και τη φυσική κόπωση για να αναλυθεί μία πιθανή σχέση μεταξύ αυτών των παραγόντων. Τα αποτελέσματα έδειξαν πως η ισορροπία βελτιωνόταν όταν διορθώνονταν οι συγκλεισιακές ανωμαλίες και πως οι τελευταίες είχαν μεγαλύτερη επίδραση στον έλεγχο της στάσης του σώματος όταν τα άτομα κουράζονταν σε σχέση με το αν ήταν ξεκούραστα.
‘’Όταν τα άτομα ήταν κουρασμένα, η ισορροπία τους ήταν χειρότερη τόσο σε σταθερές όσο και σε ασταθείς συνθήκες. Υπό στατικές συνθήκες, ο παράγοντας που είχε τη μεγαλύτερη επίδραση στην ανισορροπία ήταν η κόπωση. Σε αντίθεση, παρατηρήθηκε μία σημαντική συσχέτιση μεταξύ εξάντλησης και οδοντικής σύγκλεισης υπό συνθήκες μέγιστης αστάθειας’’ανέφερε ο επικεφαλής της μελέτης Dr.S.J.-Sanchez, ερευνήτρια στο Τμήμα Κυτταρικής Βιολογίας, Φυσιολογίας και Ανοσολογίας στο Τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου της Βαρκελώνης.
‘’Όταν υπάρχει μία ανωμαλία σύγκλεισης, ταξινομείται με βάση τα επιστημονικά καθορισμένα κριτήρια. Αυτό που είναι σχετικό στη μελέτη είανι πως οι ανωμαλίες σύγκλεισης έχουν συσχετιστεί επίσης με διαφορετικές κινητικές και φυσιολογικές λειτουργίες’’, εξηγεί η Dr. Sanchez. Αυτή η σχέση δεν είναι το ίδιο εμφανής σε καθημερινές στατικές συνθήκες, παρόλο που μπορεί να υπάρχουν καταστάσεις που σχετίζονται με παθολογίες, όπως η παχυσαρκία, που επιδεινώνει την αστάθεια του σώματος, μειώνοντας επομένως τον έλεγχο της στάσης του σώματος και αυξάνοντας τον κίνδυνο πτώσης.
Στους αθλητές, αυτή η σχέση μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο στην απόδοσή τους, καθώς και στην πρόληψη τραυματισμών όπως διαστρέμματα και κατάγματα που προκαλούνται από απρόσμενη αστάθεια καθώς αυξάνεται η κόπωσης και μειώνεται ο κινητικός έλεγχος. ‘’Επομένως, θα βοηθούσε τόσο το γενικό πληθυσμό όσο και τους αθλητές να σκεφτούν τη διόρθωση των συγκλεισιακών ανωμαλιών για να βελτιώσουν τον έλεγχο της στάσης του σώματος και να προλάβουν πιθανές πτώσεις και αστάθεια λόγω απουσίας απόκρισης του κινητικού συστήματος’’, προσθέτει η Dr. Sanchez.
‘’Ο έλεγχος της στάσης του σώματος είναι το αποτέλεσμα ενός σύνθετου συστήματος που περιλαμβάνει διαφορετικά αισθητήρια και κινητικά στοιχεία που προκύπτουν από οπτικές, σωματο-αισθητήριες και εγκεφαλικές πληροφορίες’’, όπως εξηγεί η ειδικός.
Τα τελευταία χρόνια, υπάρχει αυξημένο επιστημονικό ενδιαφέρον στη σχέση μεταξύ του στοματογναθικού συστήματος-τη σειρά των οργάνων και ιστών που μας επιτρέπουν να μιλάμε, να τρώμε, να μασάμε, να καταπίνουμε και να χαμογελάμε-και του ελέγχου της στάσης του σώματος. Η σχέση μπορεί να υπάρχει σε νευροφυσιολογικό επίπεδο. Υπάρχει μία αμφίδρομη επίδραση μεταξύ του τρίδυμου νεύρου και προθαλαμιαίου πυρήνα, που ευθύνονται για τη μασητική λειτουργία και τον έλεγχο της ισορροπίας, αντίστοιχα, καθώς και μεταξύ των μυών της μάσησης και του τραχήλου. Αυτή η επίδραση μπορεί να εξηγήσει γιατί οι συγκλεισιακές ανωμαλίες επηρεάζουν αρνητικά τον έλεγχο της στάσης του σώματος. Μέχρι σήμερα, ωστόσο, δεν υπήρχε κάποια καταληκτική έρευνα. ‘’Το κύριο πρόβλημα προκύπτει από το γεγονός πως η πλειοψηφία αυτών των μελετών εκτίμησαν στατικά την ισορροπία υπό συνθήκες απόλυτης σταθερότητας, κάτι που δεν έχει πρακτική αξία στον έλεγχο της στάσης του σώματος κατά την κίνηση”, τονίζει η Dr. Sanchez.